Welke herfederaliseringen zal de staatshervorming van Elio Di Rupo bevatten, naast 20 miljard aan regionaliseringen ? Zullen de vier gewesten of de twee gemeenschappen versterkt worden ?
Het zijn geen levenbeschouwelijk neutrale vragen: confederalisme en levenskwaliteit zijn omgekeerd evenredig, want confederalisme met twee gemeenschappen is een menselijk polariserende ideologie. Het Vlaamse integrisme en de confederale revolutie, betekenen voor België wat het islam-integrisme en de Iraanse revolutie beteken(d)en voor Iran. Sterker nog, het huidige Vlaams-fascisme onder de vorm van een omwenteling naar confederalisme (de zgn "Copernicaanse revolutie") is een soort Vlaamse synthese van de ellende van de Berlijnse muur met de wantoestanden van het Iraanse religieuze fundamentalisme.
Het confederalisme is louter "separatisme voor hypocrieten". In tegenstelling tot andere separatistische tendensen wereldwijd, hebben de Vlaamse Beweging en het Vlaams-nationalisme niet zo zeer "meer autonomie" of "zelfstandigheid" als doel, maar wel de vernietiging van het koepelland, de vernietiging van België. Met andere woorden: Vlaams-nationalisme is in de kern destructief, en die flamingante destructiviteit uit zich niet alleen naar buiten, extern, maar zal zich ook ooit naar binnen keren, intern, tegen het "on-Vlaamse".
Voor wie België wil herenigen binnen een humanistisch Belgicisme, is de eerste, belangrijkste vraag: welk zijn de voornaamste Anti-Belgische krachten ? Verzoening kan niet zonder oplossen van vervreemding.
Ik zet hier acht belangrijke anti-Belgische, centrifugale krachten op een rij:
(1) De hyper-kapitalistische globalisering
De globalisering van het hyper-kapitalisme creëert ook een mondialisering van het verzet tegen het kapitalisme. Eveneens, veroorzaakt de globalisering van het hyper-kapitalisme ontreddering en vervreemding, die zich kunnen ontladen in identiteitsdenken. Door de regionalistische variant van het hyper-kapitalisme wordt dit identiteitsdenken gerecupereerd, zodat een fascistische fusie van beide ontstaat: het cultureel-nationalisme. Hierbij investeert de regionale kapitalistische elite in identiteitsprojecten (bv de renovatie van een kathedraal), om daarna de winst (bv uit toeristische activiteiten) te innen. Het regio-kapitalisme versnippert ook het anti-kapitalistisch verzet.
Onder de noemer "Onderneming & Politiek" wordt aan politici een post-politieke toekomst in het bedrijfsleven gegarandeerd, op voorwaarde dat die politici het cultureel-nationalistische fascisme steunen. Overheid, kapitalistische politici en identiteitspolitiek vormen zo samen het wezen van een nieuw regionalistisch corporatisme. In het geval van België, is dit het Vlaams-fascisme van de Vlaamse Regering. Meer concreet controleert, de Vlaams-fascistische organisatie Voka de volledige Vlaamse politiek en, als flamingante werkgevers, tevens het leven van miljoenen "Vlamingen". Zoals het spreekwoord zegt, "Wiens brood men eet, diens woord men spreekt": Voka-werknemers stemmen dus N-VA, of ander "Vlaemsch".
Bijzonder leerzaam is ook de politieke aanwezigheid bij Voka van Luc Van den Bossche, de logebroeder van N-VA-Siegfried Bracke uit het Gentse Labyrint, die de Voka-hoer van dienst speelt voor Sp.a.
Aangezien Voka de Vlaamse politiek controleert, controleert het ook (de nieuwsdienst van) de VRT, en, door het lidmaatschap van de eigenaars van de privé-mediabedrijven, controleert Voka ook de andere Vlaamse media. Samen verzorgen deze een doorgedreven Vlaams-nationale identiteitspropaganda. Een onafhankelijke Vlaamse Pers bestaat al lang niet meer, ze wordt volledig gestuurd door het Vlaams-fascisme. De VRT in het bijzonder is een centrum voor Vlaams-fascistische propaganda geworden, en brengt een identitair Twee-volkerenverhaal en een onverbloemde "Bart De Wever-cultus".
Werkgeversorganisaties, media en politiek dienen ontkoppeld te worden.
(2) Het Koningshuis
Het koningshuis heeft verschillende gemeenschappelijke belangen met het Vlaams-nationalisme. Allereerst is er een gedeeld collaboratieverleden van WOII. Zowel het koningshuis als het Vlaams-nationalisme zijn anti-seculier. Beide vereenzelvigen ze België en de monarchie, zodat een vredelievende Belgische republiek onmogelijk wordt. Inderdaad: de stelling dat communautaire vrede het koningshuis overbodig maakt, is zeker verdedigbaar.
Omgekeerd is in republikeinse kringen al vastgesteld dat het Vlaams-nationalisme niet republikeins is, ofwel in de zin dat het aansluiting zoekt bij de Nederlandse monarchie, ofwel in de zin dat een Vlaams-fascistische republiek uiteraard de waarden niet draagt van een vredelievende democratische republiek, wat republikeinse kringen meestal beogen.
In de mate dat de Koning zijn rol als staatshoofd met democratische waardigheid waarneemt, is er echter geen noodzaak om over te stappen naar een presidentieel systeem.
(3) De "Verenigde Staten van Europa"
De Europese integratie promoot het idententitair-communitaristisch denken en stimuleert zo het ontstaan van verschillende regio-nationalismen binnen Europa. Diezelfde gerenoveerde kathedraal kan niet alleen een instrument zijn om een Vlaams-katholieke identiteit te beklemtonen, ze dient ook op internationaal vlak om Europa te profileren tegen Amerika en Azië, tegen de "niet-Europese culturen", intern is ze een middel tot de herkerstening van Europa en een door nostalgie gedreven restauratie van het Heilige Roomse Rijk.
Euro-nationalisme is geen te wensen ambitie.
(4) De Nederlandse regering
Verschillende Nederlandse politici en mandatarissen, zoeken contact tussen twee "buurlanden" Nederland en Vlaanderen. Misschien moet men aan de toekomstige Nederlandse premier eens uitleggen dat Vlaanderen staat tot België, zoals Friesland of Holland zich verhouden tot Nederland ? Het zuidelijke buurland van Nederland is België, niet Vlaanderen. Rancuneus orangistisch gestook, is een van de belangrijke anti-Belgische krachten.
Van de Nederlandse regering mag respect voor de Belgische integriteit verwacht worden.
(5) Het Franse taalimperialisme
In het Frankrijk van na 1789 erkende men aanvankelijk de grote diversiteit aan Franse streektalen. Doch, omdat men die erkenning technisch niet aankon, stapte men over op een "langue nationale", die ideologisch opgelegd werd als "langue de la liberté". De plaatselijke Franse streektalen zag men vanaf dan als synoniem voor de bekrompenheid van het feodalisme. Die tegenstelling is in ons land vandaag nog springlevend als gecultiveerd-Frans tegenover boertig-Vlaams. Bij flaminganten leidt dit tot obsessies met het artificiële Algemeen Nederlands, de Vlaams-nationale of orangistische "langue nationale". Anderzijds bevestigt het overwegend rechts-profiel binnen de Vlaamse regio het vermelde cliché.
Taalvrijheid en taalhoffelijkheid kunnen dit milderen.
(6) Het orthodoxe volkskatholicisme en het actief pluralisme
Het ultramontane katholicisme dat uitgaat van religieuze groeperingen verbonden met de KUL, belichamen een ware haat ten aanzien van de menselijke vrijheid en creativiteit in het algemeen, en tegenover het liberalisme in het bijzonder. De Wouter Beke-clan is hierin prominent en meent zich eigendom van "leven en lijden" binnen de Vlaamse regio: deze katholieke ayatollah's willen de volledige controle over de gezondheidszorg.
Een tweede variant van deze orthodoxe onverdraagzaamheid is wat men "actief pluralisme" noemt, een filosofie op basis van participatiedwang en excommunicatie. Hier ontstaat een link met flamingante doctrinaire atheïsten. Ook hier gaat het om een identitair groepsdenken.
De Wouter Beke-clan kan best herinnerd wordt aan het bestaan van de godsdienstvrijheid in ons land, wat inhoudt: vrijheid voor alle godsdiensten en levensbeschouwingen (en van hun afvalligheid), niet alleen vrijheid van Rooms-katholieke theocratie. Dezelfde opmerking geldt ten aanzien van collectivistisch ingestelde atheïsten, die het actief pluralisme onderschrijven.
(7) "Eiland-socialisme"
Het Stalinistische "communisme in eigen land" wordt door sommige pseudo-progressieven vertaald naar een doctrine van socialistische regio's. Het wallingantisme is daar een voorbeeld van, de ideologie van "de actieve welvaartstaat" evenzeer. "Eigen armoede eerst" is hun leuze, en als ideologie van de ardeidsplicht sluit het eiland-socialisme goed aan bij het hyper-kapitalisme: Luc Van de Bossche is niet voor niets lid van Voka.
Het is nodig dat de socialistische beweging haar universalistische wortels herontdekt.
(8) Particratie en partijtucht
Niet alleen tewerkstelling in flamingante bedrijven en de alom tegenwoordigheid van flamingante propaganda beogen de controle van het bewustzijn en het denken van "de Vlamingen", de particratie zorgt ervoor dat de burgers geen keuze hebben dan flamingant te stemmen: dat hebben de partijbureaus onderling afgesproken. De Vlaamse politiek is een fascistisch éénpartijstelsel, aan het handje lopend van Voka. Opvallend is de bijna afwezigheid van principële kritiek tegen het fascisme van Bart De Wever en N-VA: als er al opmerkingen komen, zijn ze "gradueel" of "tactisch".
De afbouw van de particratie en van de partijtucht, en het herstel van het schrijnende democratisch deficit, zijn noodzakelijke voorwaarden voor communautaire vrede.
Tegen deze misantrope krachten in, is een traditie van humanisme en anti-flamingante dissidentie nodig, een humanistisch Belgicisme, een engagement om onze toekomst leefbaar te houden, en te verbeteren naar een samenleving waar mensen zich als mensen kunnen ontplooien.
Zoals bij elk fundamentalistisch regime, zal op de flamingante kruistocht tegen "De Walen", een interne kruistocht tegen "het on-Vlaamse" volgen. Men merkt het reeds in het verlangen naar een anti-syndicaal-rechts-economisch programma, in de "interne staatshervorming", en in een erfgoed- en cultuurpolitiek die louter op de Vlaamse identiteit gericht zijn.
Kortom, de Vlaamse-nationale agenda is een agenda van afstoting, isolatie en repressie, en daarom: vervoeg het Belgicisme, "join the club" van dissidentie en verzet tegen het flamingant integrisme van de Vlaamse Regering, werk mee aan een Belgische leefbare toekomst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten