In De Standaard, het veredeld "Pallieterke" voor "beschaafde" flaminganten, staat vandaag het volgende on-line, over de (hoe dan ook) mislukte regeringsvorming van Elio Di Rupo:
"Niemand weet echter wat zou moeten gebeuren als Di Rupo opnieuw naar het Paleis trekt met lege handen. De schrik voor de afgrond is zo groot, dat de partijvoorzitters allicht vandaag proberen om het vertrouwen weer te herstellen.
Niemand heeft zin om het pakket staatshervorming dat nu is afgebakend en de verkennende gesprekken over BHV die Di Rupo al heeft gevoerd, weer in de vuilnisbak te gooien. Zelfs met een politieke crisis en zelfs al trekt Di Rupo onverrichter zake naar het paleis, weten de onderhandelaars, zijn ze tot elkaar veroordeeld."
Daarmee bevestigt De Standaard nog maar eens in welke mate ze Vlaams-nationale desinformatie tot haar kerntaak heeft gemaakt. Niet alleen worden "de Vlamingen" in deze krant vereenzelvigd met het neo-kartel N-VA/CD&V (blijkbaar zitten Sp.a noch Groen! nog langer mee aan tafel, sinds hun onderhoud onder vier ogen met Bart De Wever bij het verschijnen van een "links-rechts" tegenstelling die de taalgrens doorkruiste), maar de pennen van De Standaard gebruiken blijkbaar hun eigen coalitiekiezer niet.
In die coalitiekiezer kan men netjes zien dat een regering zonder N-VA perfect kan: N-VA eruit, de liberale familie erin. Maar dan wel met volwassen onderhandelaars, anders loont het de moeite niet. Ook CD&V heeft het nodig zich te ontdoen van de gezamenlijke dictatuur van de augustijnermonnik Wouter Beke, en de VOKA-UNIZO-as van Kris Peeters. Ook voor het onderhandelingsteam van CD&V geldt: ander en beter.
Tenslotte, we zeggen het nogmaals: een nieuwe regering zal er pas komen als de Vlaamse politiek het confederalisme afzweert. Eenheidsfederalisme is de toekomst.
Dus, in tegenstelling tot wat De Standaard schrijft, is er geen "afgrond" als deze onderhandelingen mislukken, maar betekent dit een nieuwe start, een voor regeringsonderhandelingen zonder N-VA. Wat bereikt werd, zal nooit volledig de vuilnisbak ingaan, maar wel herbeken worden, bv. met het oog op noodzakelijke herfederaliseringen. En de onderhandelaars zijn niet tot elkaar veroordeeld, want "zonder N-VA" is mogelijk.
Wat is daartoe nodig? Dat de "andere" Vlaamse partijen ermee ophouden Bart De Wever als president van Vlaanderen te beschouwen, en tevens als voorzitter van hun partij. Dat de voorzitters van de "andere partijen" terug voorzitter worden van hun partij, en de inspraak terug opeisen die ze aan N-VA hebben afgestaan.
Zullen ze die moed hebben? De toekomst zal het uitwijzen, maar zeker is dat het "de Vlaamse anderen" zijn die N-VA maken tot wat het is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten