NIEUW RECHTS IN BELGIË: WIE ZIJN ZE ?

Een gepaste naam kiezen voor het specifieke fascisme van de regering-Michel, is niet zo eenvoudig. De term "werkgevers-fascisme" is voor de mentaliteit van exponenten als Charles Michel, Didier Reynders en Alexander De Croo het meest accuraat, maar het klinkt niet echt academisch. "Bedrijfs-fascisme" is een letterlijke vertaling van "Corporate Fascism", een term die in de States meer en meer gebruikt wordt om de toenemende belangenvermenging tussen overheid en werkgevers aan te duiden. Zulke benoeming gaat in de goede richting, al was het maar omwille van de  ideologie van Mussolini-Italië: "Fascisme is niet meer dan corporatisme, corporatisme is gewoon fascisme", maar ze laat te veel vaagheid achter zich.

Het fascisme van de regering-Michel is een fascisme dat uitgaat van een kleine industriële elite, een fascisme dat de mens reduceert tot zijn economische meerwaarde. Het is in zijn essentie, zoals elke variatie van fascisme, een vorm van ontmenselijking. Charles Michel's fascisme is geworteld in hyper-kapitalisme en in libertarisch anti-socialisme. "Economisch fascisme" lijkt me dan ook de beste term voor de ideologie van de Zweedse Coalitie.

In gesprek hierover is me al één en ander opgevallen. Zoals de gevleugelde  uitspraak: "Och, laat ze maar doen, binnen vijf jaar zien we wel weer.". Ik vraag me af in welke context, in welke groep zulke uitwisseling van gedachten thuis hoort. Als burger kan je immers wel één-en-één-enkele stem uitbrengen voor een bepaalde politieke partij, maar geen gewoon burger is het gegeven om te beslissen over de te vormen coalities. Vraag is dus: wie zijn degenen die terecht of vermeend achter de schermen beslissen over toekomstige coalities, die hopen dat de verkiezingsuitslag hen in de kaart speelt - of deze sturen via de media, en, die daarna, bij het einde van de legislatuur,  gaan oordelen of de voorbije coalitie hun doelstellingen heeft waargemaakt ? Wie zijn deze mensen ?

Deze vraagstelling herinnert er ons aan dat het economisch fascisme van de regering-Michel, ook een "denktank-fascisme" is. Sommige denktanken van vandaag doen blijkbaar meer dan denken alleen, meer dan lobbyen alleen, het zijn genootschappen van samenzweringen tegen de democratie geworden. Welke zijn ze?

Een derde punt is het bewustzijn dat op elke pot een dekseltje past. Het economisch fascisme van de Zweedse Coalitie is de politieke spiegel van het consumenten-egoïsme en van de "instant-gratification"-mentaliteit.  Nieuw Rechts is dus niet  alleen een politiek probleem, het is ook een demografisch en een cultureel probleem. Het is  zinloos het fascisme van Charles Michel en van zijn "Mouvement Réactionnair" in vraag te stellen, zonder het consumentisme-zonder-scrupules te verwerpen. Bij ethisch ondernemen hoort ethisch consumeren. Bij ethisch consumeren, hoort ethisch ondernemen.

Neem nu bv de recente rel rond zonnepanelen. Als we beginnen met minder elektriciteit te gebruiken, en er voor ijveren dat elektriciteit groen geproduceerd wordt, dan mag die best wat meer kosten. Het is ook belangrijk het atomisme van zowel links als rechts af te wijzen. Stel dat er een groep is van 10000 mensen, waarvan er "slechts" 5000 een job hebben, dan hoeft dit niet gelijk te staan aan 5000 "armen". Als, theoretisch gesproken, de 5000 zonder werk, de partner zijn van die 5000 met werk, dan geeft dit 5000 gezinnen met een inkomen. We hebben nood aan meer familiaal perspectief. Zulks betekent ook dat we niet moeten meegaan in verhalen van economsiche groei-ad-absurdum.

De economisch-fascisten tot betere gedachten brengen, is een hopeloze opdracht en verspilde energie. Elk burger kan zich echter wel toeleggen op zelfkritiek in zijn consumptiegedrag: "Wat hebt u werkelijk nodig? "; "Bent u een ethisch en waardig consument?" . Simultaan hierbij, is een verhoging van de minimumlonen meer dan nodig, opdat gezinnen kunnen overleven met één inkomen, als ze dat wensen tenminste.

Als we het economisch fascisme van de regering Michel willen vernietigen, is het nodig eerst het opportunisme in onszelf in vraag te stellen. Verstandig en weldoordacht consuminderen is misschien toch geen slecht idee?

Verder, aangezien Charles Michel toch zo graag samenwerkt met flaminganten, denk ik ongewild aan dit korte "Vlaamse" liedje:



"Sjareltje, Sjareltje, hangt'em me z'n kloten aan een nageltje"

HOE OVERLEVEN IN EEN VLAAMS-EUROPEES-FASCISTISCHE NATIE ?

Morgen voltooit zich de staatsgreep van het Vlaams-Europees werkgevers-fascisme in België. In het noorden van België wordt dit een dubbelfascisme, in de stad waar ik woon, Mechelen, leven we nu met een tripel-fascisme, dwz stedelijk, regionaal en nationaal. Zoals ik 4 jaar geleden voorspelde op deze Blog, wordt 2014 het jaar van de installatie van de N-VA dictatuur. Zoals ik vroeger reeds schreef in een essay, is de extreem-rechtse, donkerblauwzwarte inspiratie in essentie anti-socialistisch, principieel reactionair. Dit laatste verklaart het triomfalistische vertoon van de regering Michel.

Wat kunnen we hier tegen doen? Niets, helemaal niets. Toch niet als we daaronder verstaan actie voeren met het oog op bijsturing van de genomen maatregelen. Die zullen immers doorgevoerd worden als een vlot lopende trein, terwijl de burgers op een terrasje van de zon genieten.

Maar dat we er niets kunnen tegen doen, betekent niet dat we niets kunnen doen. Graag communiceer ik enkele mogelijkheden die u wel hebt in confrontatie met de fascistische herdefiniëring van onze samenleving. Het is niet omdat we er niets kunnen tegen doen, dat we moeten staan applaudisseren aan de zijlijn.

(1)    De propagandistische overheidsmanipulatie bestaat uit het organiseren van evenementen met een politiek-economische meerwaarde, evenementen waaraan u verzocht wordt te participeren. Blijf er weg. Bij wijze van voorbeeld kan men denken aan het Westhoektoerisme, aan de huidige Rubens-tentoonstelling in de Bozar, aan het Kerktorenklok-nep-referendum in Mechelen. Doe niet mee. Maak uw eigen agenda van zinvolle activiteiten, in plaats van geleefd te worden door de overheid.
(2)    Vervang utilitaristisch opportunisme door een deugden- en niet-schade ethiek. Werkgevers willen de goedkoopste werkkrachten, als consument wil u het goedkoopste product. Verlaat deze logica en consumeer niet volgens de regel van de laagste prijs, maar volgens het moreel profiel van het bedrijf. Doe onderzoek naar de moraliteit van een potentiële samenwerkingspartner, en baseer uw handelen op uw oprechte conclusies en niet op beschouwingen van meer- of minwaarde. Anders gezegd: zelfs al is uw product duurder in een winkel met een moreel-positief profiel, koop toch bij die handelaar. Op lange termijn is dit het meest constructief voor de samenleving. Doe wat goed is, omdat het goed is, en niet omwille van wat het opbrengt.
(3)    Er bestaat een eenvoudige definitie voor de loonnorm. Om het minimumloon te bepalen kan men best uitgaan van een gezin met twee kinderen dat onderhouden wordt met één loon, dwz één loon moet volstaan voor een gezin om een normaal leven te kunnen leiden. Of dit loon verdient wordt door één ful-time partner, twee part-times, man of vrouw, is niet relevant. Omgekeerd betekent dit ook dat mensen zich kunnen toeleggen op rondkomen met één portie van het bestaande minimumloon, en, zeker in combinatie met het bovenstaande punt (2), volgt hieruit vrijwillige soberheid, consuminderen. Koop alleen wat u nodig hebt, en wees bereid er een faire prijs voor te betalen bij een moreel-positieve handelaar.
(4)    Wees de schepper van uw eigen leven. Het doel van het leven is leven, niet om gerecupereerd te worden als economisch kanonnenvlees. Maar "leven" wil niet zeggen consumeren, leven betekent zinvolle zelfverwezenlijking. Creatieve arbeid leidt naar geluk en voldoening, vervreemd werk leidt alleen naar ongeluk, en kan hoogstens beschouwd worden als een pragmatisch noodzakelijk kwaad. Voor al wie bekommerd is om de progressieve gedachte zou dit onderscheid tussen creatieve arbeid en vervreemdend werk, centraal moeten staan.

Dit zijn slechts 4 tips. Wie even stil staat bij zichzelf, zal meer middelen vinden om uit de hyper-kapitalistische logica te treden, die het opportunisme tot godsdienst verheven heeft.

Vernietig de regering Michel in het binnenste van u zelf, en de toekomst zal er beter uitzien, meer menselijk, en meer moreel verantwoord. De regering Michel zelf, is een "Regering van het Kwaad".

 Foto hierboven: Bart De Wever in  een impressie van "Triumph des Willens". Triomfalisme is een wezenlijk bestanddeel van fascisme of van totalitarisme.